Het seizoen is amper een maand oud en de prijzen zijn al verdeeld! Ajax wordt -of beter gezegd- is al kampioen. Dat kan gewoon niet missen en iedereen die verstand van voetbal heeft, is daarvan overtuigd. Deze teksten horen en lezen we al wekenlang in de media. Want met zo’n selectie kan dat niet missen, toch? En eerlijk gezegd valt daar best wel wat voor te zeggen. Ik kan het bijna niet uit mijn strot krijgen maar bij deze heb ik het toch gezegd. Dat PSV daar anders over denkt wordt gemakshalve maar even vergeten.
Feit is wel dat deze twee clubs op een overtuigende wijze de voorronde van de Champions League hebben overleefd en dus goede zaken voor Nederland hebben gedaan m.b.t. de coëfficiëntenlijst. Met een beetje mazzel mogen we dan in 2019 misschien wel weer rechtstreeks een deelnemer voor dit prestigieuze toernooi leveren. Ik zie nu al uit naar de komende wedstrijden van PSV en Ajax tegen geweldige tegenstanders als Tottenham Hotspur, Barcelona, Bayern München en noem ze maar op. Eerlijk is eerlijk, niets is mooier om een partij voetbal te kijken waarbij Nederlandse clubs zijn betrokken. Maar dan wel in de CL natuurlijk. In tegenstelling tot voorgaande jaren acht ik PSV en Ajax niet eens kansloos. Dat is echt wel eens anders geweest de afgelopen jaren.
Deze zaken leiden wel de aandacht af van onze eigen club AZ. We kunnen het blijven oprakelen over het verlies wat we geleden hebben tegen Kairat Almaty, maar ondertussen gaat alles gewoon verder. Afgelopen seizoen heeft AZ een geweldige prestatie neergezet door met goed en aantrekkelijk voetbal de derde plaats te pakken en heeft daar terecht alle credits voor gekregen. De beloning ‘Europees voetbal’ was binnen. Vervolgens is het ongelofelijk kut dat die ene wedstrijd meteen de laatste was. Daar werk je dan het hele jaar naar toe. Wat een afgang. Kairat – wie had er ooit van gehoord- is inmiddels ook al het toernooi uitgeknikkerd, dus dat maakt het nog erger. Kortom, de kans dat het echt een keer leuk wordt met Europees voetbal is klein en de ergernis groot. Elke keer weer zo. Overbodig om te zeggen dat dit zelfde geldt voor de andere Nederlandse EL deelnemers, maar daar kunnen wij als AZ-supporters weer niets mee . Het enige dat telt is AZ. Het verlies is genomen en we moeten verder. Uithuilen en opnieuw beginnen. Het is wat dat betreft net het echte leven.
Zoals voorspeld -zo lastig was dat niet- zijn we Wout Weghorst en Alireza Jahanbakhsh kwijtgeraakt aan respectievelijk VFL Wolfsburg en Brighton Hove & Albion. Voor heel veel geld en dat is dan wel weer lekker. Een goed gevulde oorlogskas is een must als je wilt handhaven in de top van de eredivisie. Gelukkig is de directie die mening ook toe gedaan en dus zijn er de nodige vervangers aangetrokken. In mijn ogen is met het aantrekken van Bjørn Johnsen een uitstekende spits binnen gehaald en of de overige aankopen absolute meerwaarden zijn moet nog blijken. En dan gaat het er om of deze jongens AZ opnieuw naar de derde plaats kunnen leiden. Met deze selectie de Top 2 aanvallen zal een nog grotere uitdaging worden dan vorig seizoen.
We zijn in ieder geval met gemengde gevoelens aan de nieuwe competitie begonnen. Twee keer winst, gelijk spel en een verliespartij tegen Heracles. Tegen NAC thuis en Emmen uit werd betrekkelijk makkelijk gewonnen, maar tegen Vitesse was het erg moeizaam en dat beeld trok zich door tegen Heracles, wat meteen de eerste zeperd van het seizoen opleverde. Als je voor de derde plaats of hoger wil gaan zal je elke week honderd procent moeten geven. Daar zit nou net de crux. Guus Til is aanvoerder geworden, maar de vraag is of John van den Brom hiermee de juiste afweging heeft gemaakt. Sinds Guus aanvoerder is speelt hij een stuk minder. Of dat door het ‘bandje’ komt weet ik niet maar het feit ligt er. Dat geldt overigens ook voor Fredrik Midtsjø. De Noor haalt bij lange na nog niet het niveau van vorig seizoen. Waarschijnlijk is dat tijdelijk van aard want voetballen zijn ze vast niet verleerd lijkt mij. Mochten deze twee ‘zekerheidjes’ wel gepasseerd worden door Van den Brom staan de opvolgers al te dringen. Hetzelfde geldt overigens voor Mats Seuntjens. Kan geniaal zijn maar in de meeste gevallen presteert Matsie ondermaats en dat kan en mag gewoon niet. Klaar! AZ heeft inmiddels een hele brede selectie met vele mogelijkheden op het middenveld en aanval. Spelers als Vejinovic, Hoedemakers en noem ze maar op staan te trappelen om het stokje over te nemen. En om het nog ingewikkelder te maken heeft AZ Adam Maher opnieuw gecontracteerd. Hopelijk bloeit hij op en laat hij al zijn criticasters een Marokkaans poepie van jewelste ruiken. Ik ben erg benieuwd hoe zich dat gaat ontwikkelen. In elke linie zal het dringen worden. Straks komt Calvin Stengs weer terug, Jeremy Helmer en – wie kent hem nog- Ondrej Mihálik. Daarnaast staan ook Léon Bergsma en ene Henri Weigelt te trappelen voor een basisplaats. En dat terwijl Stijn Wuytens ook nog geblesseerd is en graag z’n basisplaats terug wil. Ook in de verdediging wordt het dus dringen. Ron Vlaar, door velen afgeschreven speelt weer als een jonge god en laat zich niet zomaar uit de basis jagen.
Een club die in de top speelt moet een brede selectie hebben en elke linie moet dubbel bezet zijn. Dat klinkt allemaal mooi maar dat is ook een valkuil. Ontevreden spelers die op de bank zitten en vinden dat zij in de basis horen is een gevaar wat op de loer ligt. Erger wordt het als beoogde basisklanten op de tribune belanden om dat er geen plaats meer is op de reservebank. Kortom, het gilt straks van de klagende spelers die vinden dat ze een kans verdienen. En dan begint het gelul. Transferwensen, intriges, je kunt alles verzinnen wat de eenheid in de selectie kan verstoren. Aan de technische staf om het e.e.a. in goede banen te leiden en onvrede in de kiem te smoren. Het zal nog een aardige legpuzzel worden voor de heren. Sterkte en succes trainers